معیارهای انتخاب شاخص آلودگی میکروبی
آب آلوده به مدفوع عامل بیماری های روده ای زیادی می باشد. با وجود اینکه بیشتر بیشتر عوامل بیماریزا قابل تشخیص هستند، روش های موجود اغلب مشکل، پرهزینه و طولانی مدت است بعلاوه عوامل بیماریزا تنها از طریق افراد آلوده و حیوانات وارد آب نمی شوند و امکان آزمایش آب برای هر پاتوژن احتمالی که ممکن است در آن حضور داشته باشد غیر ممکن است. به همین خاطر باید شاخصی را جهت تشخیص آلودگی مدفوعی آب تعیین کرد که:
- از نظر مقاومت و پایداری شبیه میکروارگانیسم های دیگر هستند؛ نه خیلی بالا و نه خیلی پایین مقاومت دارند. اگر خیلی حساس باشند زود از بین می روند و نمی توان آنها را شمارش کرد و اگر خیلی مقاوم باشند، باید برای از بین بردن آنها زحمت زیادی کشید.
- از طرفی جایگاه آنها روده انسان است؛ چون آبها با فاضلاب و مدفوع انسان آلوده می شود، شاخص مناسب این است که در روده باشد.
- به عنوان شاخص آلودگی مدفوعی باید به تعداد زیادی در مدفوع انسان و حیوانات خونگرم وجود داشته باشند.
- از مواد خطرناک و زننده استفاده نمی شود.
- به آسانی توسط روش های ساده قابل تشخیص باشند.
- آزمایش به سادگی قابل انجام است و هزینه زیادی ندارد.
- آنها نباید در آبهای طبیعی رشد کنند.
- میزان پایداری آنها و حذف آنها بوسیله روشهای تصفیه آب، مشابه سایر عوامل بیماریزای منتقله توسط آب باشند.
آزمایشات میکروب شناسی می تواند در رابطه با سایر آلودگی ها نیز انجام شود. به کمک آنها می توان اطلاعاتی را درباره گروه های خاص ارگانیسم ها که توسط فرآیند تصفیه حذف می گردند بدست آورد. بنابراین اگر باکتریوفاژها در آب وجود داشته باشند، نمایانگر این است که ویروس ها حذف نشده اند و با وجود اسپورهای کلستریایی ایجاد کننده سولفید نشان دهنده حضور میکروارگانیسم ها با مقاومت بالا می باشد.
شمارش کمی باکتری های هوازی، شمارش کمی باکتری های هوازی، هتروتروف و یا روش های شیمیایی غیر مستقیم و روش های میکروسکوپی، اطلاعاتی را در رابطه با مواد مغذی قابل دسترسی که سبب رشد باکتری ها می شوند ارائه می دهد.